Insight Out

Leven is een snoepwinkel
En ik wil het allemaal proeven!

Door Mei Lan

Vorige week zag ik een TED Talk over verslavingen.
De man had het over een onderzoek op ratten. Een rat zat in een kooi en kreeg 2 waterflessen. De ene fles bevatte gewoon drinkwater, de andere bevatte cocaïne-water.
Behoorlijk snel begon de rat te genieten van het drugswater en had uiteindelijk een overdosis.
Dit onderzoek werd vaak herhaald en gebruikt als basis bij de behandeling van verslavingen.
Dit tot op het punt dat iemand – ik vergeet even wie – besefte dat de rat in dit onderzoek in een lege kooi zat. Het arme beest verveelde zich stierlijk en had niets beters te doen dan drugs nemen.
Een andere studie werd gedaan op ratten die in kooien zaten die we ‘rattenparadijs’ zouden kunnen noemen.
Ze hadden andere ratten om mee te spelen, kaas etc. In deze kooien, rattenparadijs, waren de ratten amper geïnteresseerd in het drugswater en geen enkele rat nam een overdosis.

Ondertussen zat ik in de zetel met een pijnlijke, zware maag nadat ik, alweer, veel te veel gegeten had. Ik wist dat ik mijn lichaam geen plezier had gedaan met deze junk food.

Ik leef volgens de ketogene levensstijl. Heel kort gezegd eet ik geen suiker en geen koolhydraten. Dit heeft me enorm veel gebracht.
Ik raakte af van ernstige slaapproblemen, viel 15 kg af en vond mijn natuurlijk gewicht terug, ik voel me sterker en lichter dan ooit te voren en ik ben gefocust en helder in mijn hoofd.
Ik verbond me weer met mijn eigen lijf en ik hoor wat het communiceert, wat mijn lijf nodig heeft en wat niet. Een aanrader voor iedereen, trouwens;-)
Keto is een levensstijl die me heel goed dient en me ondersteunt om het leven te leiden waar ik van droom.
En ik zweer dat het niet altijd makkelijk is. Ik herval vaak in oude eetpatronen, waarvan ik weet dat ze een aanslag zijn op mijn gezond en ik me er helemaal niet goed bij voel.
Dus, waarom gebeurt dit terwijl ik weet dat dit de beste levensstijl is voor mij en mijn lijf?
Waarom zou ik in gods naam terug slechte nachtrust willen of spierpijnen of maagkrampen of terug bijkomen?

Ik HOU van lekker eten. Ik ben ZOT van chocolade en pizza’s en ik heb altijd een emotionele relatie met eten gehad.
Als ik me down voelde of een slechte dag had, kon lekker eten het ergste altijd een beetje leuker maken.

Het moment dat ik mijn eetgewoonten drastisch veranderde, werd ik me bewust van diepgewortelde patronen.

In het begin verving ik eten gewoon door Facebook scrollen of whatsapp’en met vrienden.
Ik realiseerde me dat ik gewoon het een met et ander verving.

Dus ging ik voor de leegte.
Elke keer als ik richting de koelkast liep, stopte ik even.
“Ik heb geen honger. Ik heb net een super lekkere maaltijd gegeten. Dus waar verlang ik nu naar?”
Elke keer kwam er iets bovendrijven. De meerderheid van de tijd was eten een manier om de realiteit uit de weg te gaan en snelle bevrediging te creëren. Zo kon ik mezelf afleiden.

• Ik ben moe vandaag
• Ik heb mijn grens overschreden in dat laatste gesprek
• Ik voel me schuldig over iets wat ik niet deed
• Ik ben een vervelende taak aan het uitstellen
• …

En mijn favoriete uitleg is “Ik verdien het nu wel”
Dat eenvoudige statement komt vaak uit zelfliefde. En ik raad het absoluut aan iedereen aan om jezelf zo nu en dan een flinke beloning te geven! En uiteraard verdien ik allerlei geweldige dingen! 🙂
Toch, wijst “ik verdien het nu wel” naar diepere lagen. Waarom verdien ik het net nu? Vaak komen hier bij mij belangrijke stukken naar boven.
Zoals:

• Ik heb me suf gewerkt om een ander een plezier te doen
• Ik had net een heel vervelend telefoontje
• Ik had een rotdag, dus nu verdien ik chocolade en suiker

Na een paar weken werden mijn eetpatronen en snack-verlangens de perfecte wegwijzers naar wat er ontbrak in mijn leven.
Ik zorgde voor een korte pauze voor elke stap naar de koelkast of scroll door Facebook en stelde mezelf de vraag:
“Wat probeer ik weg te nemen? Wat wil ik nu echt?”

Nadat ik de TED talk van hierboven zag, verwoordde ik het als volgt:
“Wat ontbreekt er in mijn rattenparadijs?”
Het begon met kleine dingen zoals voldoende slaap en mijn agenda plannen zodat ik me er goed bij voelde.
Langzaam werd het alleen nog afspreken met mensen die me echt inspireren of energie geven en langer investeren in mensen die mijn energie doen wegvloeien.
Hoe meer ik energie investeer in mijn leven creëren als mijn paradijs, hoe minder ik verlang naar ongezonde dingen.

Het andere aspect hiervan is dat elk moment waarop ik wegloop van iets, het gaat over “niet willen zijn bij”.
“Ik wil niet bij het gevoel zijn dat ik mijn grens overschreden heb”, “Ik wil niet bij het trieste gevoel van de rotdag zijn”, “Ik wil niet bij de teleurstelling zijn dat ik mijn leven nog niet gecreëerd heb als een paradijs.”
En ik heb heel veel manieren ter beschikking om hier niet bij te moeten zijn.
Ik kan door Facebook scrollen terwijl ik takeaway pizza eet en een glasje wijn drink en ik zou een volledig ‘normale’ avond hebben (zegt de samenleving) en ik zou nogmaals succesvol weggelopen zijn van wat er is.
Ik geloof echter dat het leven zoveel rijker en boeiender is als ik alle smaken uit het pallet proef en elk snoepje in de winkel probeer.
Dit kan betekenen dat ik het ene moment mijn lievelingssnoep eet en het volgende moment iets nieuws proef dat afgrijselijk smaakt.
En net dat is het leven en weer een nieuwe ervaring.
De smaak blijft niet voor eeuwig, gaat zelfs vrij snel weer weg.
Op deze manier ben ik leren omgaan met emoties. Het zijn gevoelens die gewoon komen en gaan. Dus als ik moedig genoeg ben om in elk gevoel te duiken, het in al haar totaliteit te voelen, dan gaat het gewoon weer weg en maakt het ruimte voor het volgende gevoel.
Deze benadering geeft me geen enkele reden meer om te snacken, te scrollen of alcohol te drinken als weglooptaktiek.
Ik wil niet weglopen. Ik wil het leven in haar totaliteit ervaren. Ik wil elke smaak in de snoepwinkel geprobeerd hebben!
En als ik snoep, snack of scroll is het omdat ik in alle vrijheid ervoor kies en er van geniet. 😉

Gewoon kijken naar wat ik eet, hoe vaak ik aan eten denk, toont me exact waar en hoeveel ik mijn leven nog kan verbeteren.
Eten is de maatstaf geworden voor hoe ik mijn leven nog mooier, inspirerender en hartverwarmend kan maken.