Skip to main content

Insight Out

Seeing beyond what is visible

De zelfgemaakte box

Door Mei Lan

Jaloezie en irritatie. Oordeel en afgunst. Ik ken ze allemaal.
Mijn dunne langbenige vriendinnen gaven me dat gevoel heel vaak. Of moet ik zeggen “Ik gaf mezelf dat gevoel heel vaak”?

Vanmorgen belde ik met een vriendin en voormalige cliënt van me.
Ze vertelde hoe ze getriggerd wordt door jonge, mooie, sexy vrouwen.

Terwijl we babbelden aan de telefoon en lachten met hoe we onszelf de onzekerheid in praten, zag ik plots iets heel helder.

Het is door mijn eigen oordeel over hun sexiness en de manier waarop ze hun vrouwelijkheid uitdrukken, dat ik mezelf veilig in een box houd.
Op het moment dat ik de andere vrouw veroordeel trek ik lijnen rond mezelf. Grenzen als het ware.
“Ze is een slet. Hoe durft ze zo openlijk te flirten? Hoe durft ze zo overdreven sexy te doen? Ze stelt zich aan.”
Ik oordeel. Ik beslis dat het fout is wat zij doet. Als ik haar niet toelaat om haar vrouwelijkheid en sexiness uit te drukken, laat ik mezelf ook niet toe maar in de buurt te komen van vrouwelijkheid. Zo zal ik niet zijn.
Ik geef mezelf het perfecte excuus om niet in mijn vrouwelijkheid te stappen. Ik parkeer mezelf in een hoekje. Ik zet mezelf veilig tussen de grenzen van mijn comfortzone, low profile en onzichtbaar.
Als ik beslis dat ‘dat soort gedrag’ fout is, dan hoef ik zelfs geen stap richting mijn eigen vrouwelijke expressie te zetten. Want, zegt mijn angstig ego, het is gevaarlijk om jezelf te tonen. Het is riskant en eng en riskant om je zelf te tonen als sensuele vrouw. Het is zoveel veiliger om stilletjes in een hoekje te blijven staan en niemand voor de borst te stuiten.

En ik weet, zo zeker, dat het leven zelf niet stilletjes in een hoekje blijft staan.
Het leven IS riskant en eng. Het leven is alive and kicking, buzzing en spannend!

Dus, bij deze, hier en vandaag, verklaar ik dat ik jonge, sexy, sensuele vrouwen niet meer zal veroordelen voor hun expressie en hoe zij zichzelf durven te tonen.
Ik trek niet langer de lijnen van mijn eigen box. En ik zal mezelf tonen als de krachtige, sensuele, flirty, speelse levendigheid die ik ben.

Hoe vaak doen we dit? Niet alleen maar als het gaat over sexy vrouwen, maar over elk ander aspect van het leven?
Hoe vaak parkeer jij jezelf in de hoek d.m.v. oordeel?
En begrijp me niet verkeerd, ik heb geen oordeel over oordelen.
Dit inzicht over hoe ik mezelf opsluit in de schaduw om niet in het licht te stappen, is niet iets waar ik mezelf voor veroordeel.
Ik zag voor het eerst dat de neiging om te oordelen mijn manier is om mezelf veiligheid te bieden.
Op deze manier ondersteun ik mezelf om in het hoekje te blijven staan en niet heel de tijd uit mijn comfortzone te moeten stappen.
Ik vertrouw er helemaal op dat het soms belangrijk is om in een hoekje te staan, te ademen en het juiste moment af te wachten om in het licht te springen.
Oordelen lijkt mijn tool te zijn tot nu toe om mezelf een pauze te gunnen. Perfect, toch? 😉

Op welke manier is oordelen een tool voor jou?

Inzichten geprikkeld? Geraakt of geïnspireerd?
Ik wil het dolgraag horen!
Stuur me een E-mail en gebruik de deelknoppen hierboven om het aan de wereld te vertellen!