Skip to main content

Insight Out

Seeing beyond what is visible

De spier om aannames te testen

Door Mei Lan

De eerste keer dat mensen mij ontmoeten hebben ze automatisch een berg aannames over wat ik als blinde vrouw wel en niet kan.
Heel logisch vind ik dat. Je komt in aanraking met iets dat je niet kent, blind zijn en vervolgens bouw je allerlei ideeën in je hoofd over hoe dat leven dan zou zijn. Je bedenkt wat er allemaal niet meer kan. En soms denk je ook “als ik blind zou zijn, zou ik alleen maar binnen blijven en allerlei dingen niet meer kunnen.”
Als ik dan iets langer met mensen om ga blijkt al snel dat de meeste van die aannames onderuit worden gehaald. Dan zeggen mensen: “Oh, ik wist helemaal niet dat je als blinde met een smartphone kon werken. en dat je zelfstandig kan wonen en koken.”

Dit heeft weinig te maken met hoe geweldig ik ben, maar alles met het principe van aannames.
Aannames zijn ideeën of gedachten die je bedenkt en zonder ze te checken als waarheid gaat aannemen. Deze waarheid is nergens op gebaseerd en kan soms erg ver van de werkelijkheid liggen. Het gevaar is dat we dan ook nog is onze beslissingen en gedragingen op die aannames gaan baseren. Als de ander dan ook allerlei aannames over jou heeft, daar ook zijn/haar gedrag op gaat baseren etc. dan zijn we met z’n allen heel ver heen.

Ik zit zelf ook boordenvol met aannames, zelfs ook over blind zijn. Ik mag dan wel al jaren ervaring hebben met blind zijn, vrij van aannames ben ik niet.
Het enige grote verschil dat ik merk, is dat het leven mij uitnodigt om mijn aannames tegen het licht te houden en te testen.

Stel dat mijn aanname is dat een blinde persoon niet kan reizen. Als ik dit als waarheid zou aannemen, kwam ik nooit het land uit en zou ik nooit reizen “want dat is nu helaas niet meer mogelijk sinds ik blind ben.”
Ik heb het enorme geluk dat ik van kleins af aan een bruisende levenslust heb en ik heel graag alles uit het leven wil halen. Als ik mijn aanname had gevolgd, was ik niet heel erg ver geraakt.
Dus op een bepaald moment is er iets in mij dat zegt: “hey, laten we dat eens testen. Kan dat eigenlijk echt niet?”
Kan je niet reizen, koken, surfen, fietsen, skiën, … als blinde?
Ik ontdekte elke keer opnieuw dat het wel allemaal kan. Als ik wil reizen is er assistentie bij de luchtvaartmaatschappij. Als ik wil surfen boek ik privéles zodat er altijd een paar ogen voor mij kan kijken.
Als ik wil koken gebruik ik mijn oren en mijn handen. Als ik wil fietsen koop ik een tandem of zoek ik een vriendin die gek genoeg is om naast mijn fiets te rennen en “links! recht! stop!” te roepen. Net hetzelfde met skiën trouwens.

Ik heb geleerd om mezelf niet de vraag te stellen: “kan dit?” . In de plaats daarvan stel ik mezelf de vraag “Hoe kan îk dit?”
Hoe kan ik de omstandigheden zodanig aanpassen dat ze werken voor mij? En dan is de enige vraag die overblijft: “Vind ik de aanpassingen die nodig zijn nog in verhouding met wat ik wil doen?”
Zo zou ik cameravrouw of fotografe kunnen worden. De aanpassing zou dan zijn dat ik iemand permanent inhuur om voor mij te kijken. Dat vind ik dan een beetje onnodig veel gedoe voor iets dat ik niet per sé wil.
Surfen is wel echt mijn passie, dus dan is het wel de moeite waard voor mij om privélessen te boeken en iemand voor mij te laten kijken.

Dankzij mijn beperking, blind zijn, en mijn wil om alles uit het leven te halen, werd ik keer op keer gedwongen om mijn spier om aannames te testen verder te ontwikkelen. Het is een spier die je kan trainen en die je flexibiliteit en creativiteit oplevert.
Het enige wat je daarvoor moet doen, is jezelf bij elke beperkende overtuiging de vraag stellen “Is dat echt zo?”
Elke keer als je denkt “Ik kan dit niet” of “Dit is niet mogelijk” stop je je gedachten en vraag je je af “Hoe zou îk het wel kunnen?”

Het mooie aan de spier is dat ze niet alleen werkt om obstakels voor blinden uit de weg te ruimen.
Aannames zitten overal, op elk domein van ons leven en ze tegen het licht houden opent elke keer weer nieuwe mogelijkheden.
Is het echt zo dat je niet van werk kan veranderen? Is het echt zo dat je nu eenmaal te klein bent om basketbalspeler te worden?
Hoe kan jij de omstandigheden aanpassen zodat je wel je droom kunt realiseren? Wat kan je bedenken zodat je wel de tijd hebt voor je carrière én je kinderen?

Het allerleukste vind ik dat je nooit van te voren weet welk antwoord er komt. De spier werkt het best op de brandstof van pure, kinderlijke nieuwsgierigheid.

Welke aannames heb jij als waarheid aangenomen? En welke aanname wil je vandaag tegen het licht houden?

Inzichten geprikkeld? Geraakt of geïnspireerd?
Ik wil het dolgraag horen!
Stuur me een E-mail en gebruik de deelknoppen hierboven om het aan de wereld te vertellen!