Insight Out

Afhankelijkheid en verbinding

Door Mei Lan

“Als je ergens energie voelt stromen, is dat liefde. Als je mee gaat in de liefde die je voor iets voelt, verbind je je lot daaraan. Eenmaal je lot verbonden is aan iets, ben je afhankelijk.”
Dit was het antwoord van een cliënt op de vraag waar hij bang voor was.

Tijdens mijn coaching’s maak ik steeds korte notities en soms koppel ik even terug naar de cliënt.
Terwijl hij dit zei noteerde ik:
“liefde = verbinding
verbinding = afhankelijkheid”
Toen ik de woorden zo zag staan sijpelde het inzicht bij mij langzaam binnen.

Afhankelijkheid is sinds ik zo’n 15 jaar geleden blind werd een enorm thema geweest.
Ik heb alles gedaan wat ik kon bedenken om mijn onafhankelijkheid te vergroten, want het laatste wat ik wou was afhankelijk zijn van anderen.
“Als ik afhankelijk ben van anderen, ben ik niet vrij. Dan heb ik geen controle. Dan kan ik niet mezelf zijn.”
Deze overtuiging heeft mij enkele jaren enorm goed gediend. Het deed me naar andere continenten trekken om te studeren, het deed me de jungle van de Brusselse metro als blinde studente overleven en het leverde me een hoop skills op waar ik nog steeds trots op ben. Het maakte mij een onafhankelijke, sterke, zelfredzame blinde vrouw.
Score! Dat hebben we alvast in the pocket.

Nadat ik dit allemaal verworven had ging ik wel gewoon lustig door met mijn overtuiging dat afhankelijkheid mijn vrijheid zou beperken. Ik was bang om me te binden, een classic!
Toen ik 3 jaar geleden terug in België kwam wonen na een paar buitenlandse studies en stages, tekende ik een huur contract voor een appartementje en kocht een nieuw bed en een nieuwe kleerkast.
Ik raakte in paniek bij de gedachten dat ik nu een woonplek had waar ik niet binnen de maand zomaar kon vertrekken én dat ik 2 grote meubels had die ik niet zomaar in een rugzak of koffer kan steken. Help! Ik ben iet meer onafhankelijk! Help ik heb me verbonden met een plek!
Nog groter werd de paniek toen bleek dat ik de stad waar ik woonde zo leuk vond, dat ik er misschien niet meer weg wilde. Ik ontdekte ook voor het eerst de luxe van ergens langer dan een paar maanden te wonen. De route met mijn witte stok naar de supermarkt, het station en de dokter waren plots geen halsbrekende avonturen meer, maar gewoon ontspannen, want ik had de tijd om de buurt te leren kennen en me op m’n gemak te voelen.
Alarm! Ik voel me op mijn gemak, nu zijn alle nieuwe plekken plots eng! Help! Nu voel ik me ergens thuis, straks schiet ik wortel en kom ik hier nooit meer weg!

Nu kan ik er om lachen, maar het heeft me een paar maanden en stevige oefeningen gekost om mijn band met afhankelijkheid te transformeren.

Als coach nodig ik mijn cliënten uit om uitdagingen die kiezen die 20% buiten hun comfort zone liggen. Dit kan je niet meten, maar voel je intuïtief wel aan.
5% is te makkelijk en amper spannend, 50% of meer is zo spannend dat je liever je bed er niet voor uit komt, je hoofd onder het kussen verstopt en angstig wacht tot het voorbij is.
20% ligt daar mooi tussen in: Je weet dat het eng zal zijn, maar je hebt even veel kracht ter beschikking om het toch te doen.

Mijn 20% om afhankelijkheid toe te laten ligt erin om niet zwart of wit te kiezen.
Elk moment is een nieuwe keuze.
Ik kan ervoor kiezen om vandaag binnen mijn comfort zone te blijven en lekker te genieten van dat alles op zijn plek staat en ik alleen maar om de hoek moet wandelen voor een bezoekje aan de lokale supermarkt waar ze me kennen en me helpen.
En als ik morgen onrustig word van het idee dat ik mijn straat amper uitkom, heb ik alle mogelijkheden om verder weg te gaan en weer iets nieuws te ontdekken.
Er is geen definitieve keuze en wortel schieten heb ik nog steeds niet gedaan.
Dus de paniek en de angst mogen er zeker zijn. Ik zet ze nu in als raadgevers wanneer het tijd wordt nog is mijn vleugels uit te slaan.
Angst is mijn vriend die ik te vriend houdt door er zo nu en dan naar te luisteren, maar die ik ook af en toe kordaat en liefdevol vraag om “alsjeblief nu even je bek te houden”.

Het moment dat ik de keuzevrijheid van moment tot moment toe liet, werd iets anders me ook duidelijk.
De samenvatting tijdens de coachingssessie toont het perfect aan:
“liefde = verbinding
verbinding = afhankelijkheid”
Mijn oude ik had dit een perfecte reden gevonden om verbinding tot het redelijke minimum te beperken, want het leidt tot afhankelijkheid.

De mildheid en het zoeken naar evenwicht in de 20% stretch heeft me al magische momenten gegeven.
Blind zijn heeft me gedwongen om hechte verbindingen aan te gaan, heeft me tijdens mijn reizen ook heel hechte vriendschappen gebracht en elke verbinding nodigt uit tot de angst kalmeren en mijn hart open te houden.

Nu kan ik het omdraaien:
“Afhankelijkheid = verbinding
Verbinding = liefde”